زندگی ساده پوریا

شاید باور نکنین ولی من واقعا عاشق سینمای شرق آسیا شدم و چند ماهی است که در حال تماشای محصولات شرق آسیا هستم، از انیمه و سریال و فیلم تا حتی دوست وقتی به اس لهای دوری که کتابی از کوبو آبه را خواندم دوست دارم بیشتر از نویسنده های شرق آسیا بخوانم اما چون این روزها کتاب ها را زودتر خریده ام خواندن کتاب را گذاشته ام برای بعدا به سینما و انیمه اکتفا کرده ام و از این جا و آنجا درمورد فیلم ها میخوانم و بهترین ها را انتخاب میکنم و تماشا میکنم.فیلم "خدمتکار" (Handmaiden) محصول کره جنوبی به کارگردانی و نویسندگی "پارک چان ووک" است که در سال 2016 منتشر شد، آقای "پار چان ووک" که فیلم های بسیاری از جمله "Oldboy"، "خانم انتقام" و در سال 2022 فیلم "Decesion to leave" را ساخته است و نام فیلم هایشان برای همه ما آشناست.داستان فیلم درمورد مردی کره ای است که علاقه به ژاپن و داستان های بزرگسال دارد و در کنار اینان بسیار پولدار است.از وقتی که فیلم Oldboy را دیدم می دانستم که پتانسیل سینمای کره جنوبی میتواند بیشتر از اینها باشد، چرا که محدود به داستان های همیشگی نیستند و گاهی فراتر میروند و حال "پارک چان ووک" ما را به داستانی تاریخی میبرد و با نهایت هنر داستانی عاشقانه را روایت میکند.فیلم به سه بخش تقسیم میشود. وقتی به این سه قسمت فکر میکنم گمان میکنم چقدر زیبا میتوان با مخاطب بازی کرد، ما قسمت اول را که می بینیم فکر میکنیم همین چیزهایی ست که اکنون میبینیم دختری همدست یک نقاش است که میخواهند دختری را سر کیسه کنند اما با قسمت دوم نظر ما را کاملا عوض میکند و نظرمان را نسبت به همه چیز عوض میکند و قسمت سوم هم پایان داستان را برایمان مشخص می سازد.داستان ساده است اما معماگونه روایت میکند، و چیزی نمیتوان , ...ادامه مطلب

در خانه ما پدرم بین فیلم ها تبعیض قائل میشد، او فیلم های هندی و چینی و در کل آسیایی را به فیلم های آمریکایی ترجیح میداد، یعنی در ابتداییی که من بهیاد دارم اینگونه بوده است اما بعد ها طبع تغییر کرد و آمریکایی ها جای بالیوود و دیگر چیزها را گرفت و اکنون دیگر کم پیش می آید که فیلم ببیند. اما من بین فیلم ها تبعیض قائل نیستم، همه فیلم ها را دوست میدارم، فیلم ها بالیوود و آسیا شرقی را همانقدر با لذت نگاه میکنم که فیلم ها هالیوودی و اروپایی را نگاه میکنم. من از فیلم دیدن لذت میبرم، امروز که فیلم "سه احمق" را دیدم پی بردم که من واقعا از فیلم دیدن لذت میبرم، من در فیلم ها غرق میشوم و تا میتوانم دوست دارم با شخصیت ها همزاد پنداری کنم.فیلم "سه احمق" (Three Idiots) محصول هندوستان است که در سال 2009 به کارگردانی "راج کومار هیرانی" ست.داستان فیلم درمورد سه پسری ست که در دانشگاه با هم آشنا میشوند اما یکی از آنها دید متفاوتی به زندگی نسبت دو نفر دیگر دارد...کم پیش می آید که بعد از دیدن فیلم بلافاصله بنشینم و یادداشتی درمورد فیلم بنویسم اما اینبار این اتفاق افتاد، امروز جمعه است و سرکار کسی نیست، یعنی خلوت است و وقتی فیلم را تمام کردم اشک ها در چشمم موج میزد و من مدام آنها را پاک میکردم. خجالت نمی کشم از اینکه با فیلمی گریه کنم و این برایم یک عادت شده است چرا که این لذتی ست که فیلم به من میدهد و من از این رو فیلم را تماشا میکنم.سه احمق همان داستانی ست که این روزها شاید می توانم بعنوان یک نجات دهنده به آن نگاه کنم، یک داستان که باید سالها پیش تماشایش میکردم و این روزها از آنها استفاده میکردم اما من برای رفع خستگی زندگی تکراری به اندازه کافی فیلم دیدم که درس هایشان را برای خودم نگهدارم ولی م, ...ادامه مطلب

یکی از منبع هایی که باعث میشوند فیلم هایم را از آن دانلود کنم تکه فیلم هایی ست که در اینستاگرام می بینم و بعد مشتاق می شوم که بقیه فیلم را ببینم و این فیلم هم بیشتر در اینستاگرام دیدم که باعث شد فیلم را تا آخر ببینم.فیلم "Liberal Arts" محصول سال 2012 به نویسندگی و کارگردانی Rosh Radnor است.داستان فیلم درمورد مردی 35 ساله است که علاقه زیادی به دوران دانشگاه خود است که به دعوت یکی از اساتید خود دوباره بعد از سالها به دانشگاه برمیگردد و با دختری 19 ساله آشنا می شود...اینکه چرا این فیلم را انتخاب کردم برای دیدن با اینکه میدانستم فیلم درگیر کننده ای نیست ولی انتخابش کردم چرا که فیلم را برای استراحت انتخاب کردم، دوست دارم در این روزها در فیلم غرق شوم فکر زندگی نکنم. وقتی فیلم شروع شد و فهمیدم که داستان فیلم چیست خیلی برایم جالب بود، دوران دانشگاه هم برای من یکی از دوران هایی بود که دوست دارم دوباره برگردم و حال که به آن فکر میکنم میبینم که واقعا از آن دوران استفاده نکرده ام. ما از لحظاتی که در آن هستیم واقعا به راحتی عبور میکنیم و قدر لحظات را نمیدانیم.جسی که پسری 35 ساله است دوباره به محیط دانشگاه بر میگردد هر جای دانشگاه برایش خاطره ایست و هر استادی که میبیند او را به دورن کلاس هایش می کشاند، وقتی فضای دانشگاه را میبیند میفهمد که چقدر دلش برای آن روزها و زندگی در دانشگاه تنگ شده است. اما آشنایی او با زیبی آینه ای برای او بود که خود را بهتر بشناسد. اما آیا این درست که ما به تنهایی نمی توانیم خودمان را بشناسیم و حتما به شخصی دوم نیاز داریم که اشکلات شخصیتی ما را به ما گوش زد کند و در کنار آن مشوق نکات مثبت شخصیتمان باشد ولی از طرفی هم باید اعتراف کنیم که همه اشخاص قادر به انجام آ, ...ادامه مطلب

این روزها اگر وقتی باشد و انیمه ها بگذارند نگاهی به فیلم های خوب شرق میکنم، فیلم هایی که از سختی ها برگرفته شده است و البته فیلم های زیبایی هستند که در چند سال اخیر باعث تعجب و تحسین بسیاری شده اند. من درمیان فیلم های برتر میگشتم که چشمم به "Ikiru" خورد فیلم و به نظرم فیلم خوبی می آمد."Ikiru" (زندگی کردن) محصول سال 1954 ژاپن به کارگردانی "اکیرا کروساوا" ست. که البته بخشی از این فیلمنامه اقتباسی از رمان "مرگ ایوان الیچ" نوشته " لئو تولستوی" هست که یکی از شاهکارهای او در اواخر عمرش محسوب میشود.داستان فیلم درباره مردی ست که نفس های فرشته مرگ را در نزدیکی خود به واسطه بیماری که مبتلا شده است حس میکند و در این نقطه به پوچی میرسد...خیلی از ما شده است که خود را در کاری غرق کنیم بی آنکه بدانیم اصلا آن کار چیست و تنها از روی عادت به سرکار میرویم و باز میگردیم حال آنکه زندگی خود را فراموش کرده ایم و هیچ چیزی را به یاد نمی آوریم جز همین کار کردن، با خودم فکر میکنم که این آدم ها را در نزدیکی خودم خیلی میشناسم، زندگیشان را میدانم چگونه است و در یک مسیر یکنواخت همیشه هستند و هیچگونه چالشی را به آغوش نمی کشند مگر چاله های خیابانی که آنها را به محل کارشان میرساند اما آیا واقعا اینان زنده هستند، آیا تمام این نعمت بزرگی که بسیاری از نویسندگاه و شعرای بزرگ از آن حرف میزنند به ما داده شده است که در راه چنین کار بیهوده ای صرف کنیم؟یادم می آید وقتی که بچه بودم بازی میکردم یا هرکاری که میکردم میگفتند اول امتحان فلان چیز را بده بعدا بازی کن اما حال که تمام خوشی ها را پشت گوش انداختم و به بعدا موکولشان کردم فهمیدم که دیگر هیچ فرصتی نمانده است که دیگر از آن استفاده کنم مگر اینکه به آن روزها در وقت ه, ...ادامه مطلب

  در تمام مدت تنبلی من روزهایی است که در خلوت خودم به یکتا دوست همیشگی خودم پناه میبرم، هنوز همانند روزهای قدیم نوجوانی که فیلم های زبان اصلی را زیر پیراهنم قایم میکردم و از ویدیوکلوپ تا خانه با خودم درباره فیلم خیال پردازی میکردم و وقتی به تماشای آن می نشستم از دنیا فارغ می شدم حال همان, ...ادامه مطلب

  همیشه این سوال در ذهنم بوده است که چرا باید سخت ترین کار دنیا ابتدایش آسان ترین کار دنیا باشد. کشتن یک شخص تنها از بین بردن او نیست هر شخصی در این دنیا گنجینه ای بزرگ از تجربیات است که نمیتوان آن را نادیده گرفت. روی دیگر سکه تولد است، تولد آمدن به دنیایی نا آشناست هیچ وقت در هیچ کس را ندیده ام که حتی در زندگی روزمره خودش تجربیاتش مزه یکنواختی داشته باشد این یعنی ما وقتی متولد میشویم در دنیایی قدم می گذاریم که به طور کامل ناشناخته است و آدمی چگونه میتواند از سیاره های دیگر اطلاعات بگیرد با تجربه و آزمایش های بیشمار و آدمی هم برای شناخت دنیایی که در آن است تنها راهش همین است. تجربه کردن و البته خواندن. حال چقدر باید جرات داشته باشیم که بتوانیم به خود بقبولانیم که شخصی را وارد این دنیا کنیم و آن شخص از پس این تجربیات که تلخ و شیرینش بهم گره خورده است بتواند جان سالم بدر برد و زندگی خوبی را برای خودش بسازد؟ قطعا هیچ کس جوابی قاطع نمی تواند به آن بدهد و تعداد اندکی تفکری پشت هر کار خودشان دارند، یعنی تفکری بزرگ برای کاری که قرار است بزرگ باشد، چرا که این آزمایشی کوچک نیست که اگر با شکست روبرو شد بیخیال آن شویم نه این شکست میتواند معناهای زیادی داشته باشد.چندی پیش دوباره فیلم "انجمن شاعران مرده" را تماشا کردم، فیلمی که یکی از کلت های سینمایی برای من محسوب میشود. اینبار سعی کردم دقیق تر به داستان نگاه کنم، خود را از داستان جدا کنم و این داستان را بعنوان داستانی مشابه نگاه نکنم وقتی به صحنه آخر فیلم رسیدم فکر اینکه قاتل واقعی "نیل" چه کسی میتواند باشد مرا رها نکرد. آیا واقعا پدر و مادر او قاتلین اصلی او بودند یا آقای "کیتینگ" ؟ شاید باید کمی عمیق تر به داستان نگاه کنیم , ...ادامه مطلب

  اگر به ما بگویند که معنی چند لغت را میدانیم میتوانیم عداد بزرگی را نام ببریم، میتوانیم کتاب ها را بدون تپق زدن بخوانیم و یا اگر به کارنامه دوران مدرسه یا رزومه کاری ما نگاه کنند میتوانند بفهمند که چه قدر موفق بوده ایم یا اگر مسئله ای از ریاضی را برایما بنویسند میتوانیم جواب را در عرض چند دقیقه بدست بیاوریم و یا قضیه ای در محاسبات را به راحتی حساب کنیم. میتوانیم به تابلویی از داوینچی نگاه کنیم و بدانیم از چه سبکی و از دوره ایست. میتوانیم به ماه نگاه کنیم و درباره فاصله او با زمین یا مسائلی ستاره شناسی یا حتی فیزیک و شیمی به خوبی اظهار نظر کنیم. ساندویچ دین و فلسفه با سس مکتب های سیاسی را هر روز در بحث های سیاسیمان نوش جان میکنیم اما وقتی بچه ما درباره آینده از ما سوال میکند انگشت به دهان می مانیم یا جوابی آنقدر پرت به او میدهیم که او را به لبه پرتگاه نزدیک میکنیم. به نظر شما کدام یک بهتر است؟ اینکه مسائل سخت ریاضی و فیزیک و هنری را بتوانیم جواب بدهیم یا اینکه بتوانیم به سادگی درباره آینده با فرزند خود حرف بزنیم بطوری که در همان دنیای کودکی خود تصوری واضح از آینده ای که میخواهد ترسیم کند؟نمیخواهم جوابی به سوالی که کرده ام بدهم، چرا که قطعا میدانید هر شخصی میتواند جوابی با دلایلی مختلف برای خودش داشته باشد و این برعهده من نیست که آن را رد کنم یا با آنها موافقت کنم اما میخواهم درباره اهمیت سوال هایی که بچه ها میبپرسند یا به عبارت دیگر سوال های کوچک برایتان بگویم که در فیلمی که چند روز پیش دوباره به تماشایش نشستم به من روشن کرد. چیزی که تا به آن روز هرگز به آن دقت نکرده بودم که چه قدر میتواند برای زندگیمان مهم و حیاتی باشد.  چند روز پیش درباره جزئیات در هنر, ...ادامه مطلب

 این روزها که در خانه هستم و خودم را قرنطینه کرده ام به موضوع مهمی پی برده ام، من بدون سینما و موسیقی نمیتوانم زندگی کنم، یعنی زندگی آنقدر تو خالی خواهد شد که نمیتوان بر روی آن نام زندگی گذاشت،, ...ادامه مطلب

  دو شب قبل که من در حال دیدن فیلم "In the mood for love" بودم فاطمه هم میخواست همراه من فیلم تماشا کند و به همین دلیل یکی از فیلم های خوبی که بارها دیدن آن را به عقب انداخته بودم را دانلو, ...ادامه مطلب

  داستان های نوجوانان برای من یکی از جذاب ترین داستان هاست، بعد از خواندن کتاب زیبای " در جست و جوی آلاسکا" برایم بسیاری از این داستان ها و فیلم ها جذاب شدن، بعد از این کتاب و دیدن سریالش , ...ادامه مطلب

خیلی وقت است که تنبلی میکنم و چیزی درباره فیلمی که دیده ام ننوشته ام از آن بیشتر موقعی تنبلی کردم که اسم فیلم را میدانستم و تماشایش نکردم. حال بعد از گذشت دو هفته میخواهم درباره این فیلم بنویسم. فیلمی, ...ادامه مطلب

فیلم های امسال اسکار همگی قوی بودند البته من تمامی فیلم ها را هنوز وقت نکرده ام ببینم اما "جوکر" و "داستان ازدواج" را که دیدم بسیار امیدوار شدم. گرچه من از آن نوع آدمها نیستم که بشینم تمام فیلم های جش, ...ادامه مطلب

فیلم های ایرانی بسیاری است که باید دید فیلم هایی که آنقد زیبا هستند از نظر هنری و داستان که باید چندین بار آنها را دید، اما عادتی برای دیدن یک فیلم چندین بار، یا خواندن یک کتاب چندین بار را ندارم. چند, ...ادامه مطلب

این روزها که هر روز یک فیلم میبینم ، روزهای خوبی دارم، همیشه فیلم دیدن برای من یک راه فرار بود و این روزها به این راه فرار نیاز دارم. هم فیلم های خارجی میبینم هم فیلم های ایرانی و بعد از هر فیلم بسیار, ...ادامه مطلب

چند روز پیش که فیلم "سرخپوست" را دیدم، نگاهی به کارنامه کارگردانش کردم و مشتاق شدم که فیلم های دیگرش را ببینم، برای همین هم "ملبورن" را انتخاب کردم.فیلم "ملبورن" به نویسندگی و کارگردان "وحید جاویدی" محصول سال 92 است که درجشنوراه های بین اللملی بسیاری در سال 2014 به اکران در آمد. اگر بخواهیم نگاهی به جوایز این فیلم نگاه کنیم میتوان به :+لطفا ادامه مطلب را بخوانید..., ...ادامه مطلب