چطور شروع به انیمه دیدن کردم!

اگر بخواهم یکی از اعتراف های بزرگی که باید بکنم همین است که باید بگم درمورد انیمه دیدن اشتباه میکردم، حال دو ماه است که تمام مدت انیمه میبینم اگر وقت خالی برای سینما داشته باشم انیمه میبینم... و باید اعتراف کنم که اشتباه میکردم که گمان میکردم انیمه برای نوجوانان است و به نظرم یکی از چیزهایی که باید بزرگسال ها هم به آن ها توجه کنند همین انیمه ها هست.

حال که بعد از گذشت دوماه از انیمه دیدنم میگذرد به این نتیجه رسیده ام که باید کمی درمورد این ژانر توضیحاتی برای خودم بدهم، صرفا برای اینکه به چیزهایی که رسیده ام جایی یادداشت کرده باشم.
اولین انیمه Death Note بود که دیدم تعداد قسمت آنقدر نبود که وقتم را بگیرد و هر قسمت 20 دقیقه بود اما در همین تعداد کم قسما هخا همانطوری که در یادداشت این انیمه هم گفتم نکات اخلاقی بسیاری نهفته بود که ذهن چه نوجوان چه بزرگسال را به خود درگیر میکند و برای پیدا کردن جواب درست و اینکه هرکدام تا چه اندازه بر اعتقاد خود پار برجا هستند اصرار میکنند. اما حال که Attack on Titan را دیدم و در حال تماشای Demon Slayer هستم میبینم که این انیمیشن ها خیلی بهتراند از انیمیشن های هالیوودی، گرچه بعضی از انیمیشن های هالیوودی هم به مراتب خوب هستند اما حال که انیمه را میبینم، میبینم که ژاپن ابتدا برای ترویج فرهنگ خود و دیگر برای تربیت نسل جوان چقدر تلاش میکند و تقریبا در هر فصل چیزی برای گفتن دارند. من Attack on Titan را که تماشا میکردم در بسیاری از صحنه ها همراه با شخصیت ها بودم، شخصیت ها داخل روح ما نفوذ میکنند و نمیگذارند همینطوری سرسری از کنارشان رد شویم، داستان ها بسیار گیراست و گرچه موضوع انتقام است اما در هر برخورد تجربه ای است که باید آن را درک کرد، چگونه باید عمل کرد. اما چیزی درمیان این انیمه ها مشترک است و آنهم "تلاش کردن" است. من تمام زندگیم را دنبال این حقیقت گشتم که باید تلاش کنم، نباید کم بیاورم در تاریک ترین زمان های زندگیم دست از تلاش نکشیده ام و این را هیچکس به من بخوبی این تصاویر نقاشی گونه بهم نگفت.

شاید از این جای نوشته کمتر به انیمه بپردازم اما دلیلی است که این روزها در حال تماشای انیمه هستم، شاید در این انیمه ها موضوع های خاصی نباشد اما همین که به ما میگوید باید تلاش کنیم حتی اگر به قیمت زندگیمان تمام شود، دنیایی ست. ما باید به تمام اینها عادت کنیم، باید عادت کنیم که تلاش کنیم و اگر شکست خوردیم بازهم دست از تلاشمان نکشیم چرا که شکست به هر شکلی بازهم قسمتی از تلاش ماست و این تلاش نباید مقصدی داشته باشد، چرا که هیچوقت نمیتوان برای تلاش مقصدی در نظر گرفت ولی در کنار این تلاش کردن باید برای رشد شخصیت خود هم تلاش کرد، و برای من در این داستان ها، تلاش جاده ای ست پر از ماجراست که میتوان از مسیر لذت برد، شاید گاهی سخت باشد همانطوری که جاده گاهی برای راننده چالش باشد اما یک راننده ماهر هیچوقت تسلیم پیچ و خم جاده نمیشود و از آنها عبور میکند. در این داستان ها شخصیتی که تلاش میکند با لایه لایه تجربه هایی که بدست می آورد هم توانایی شخصیتی هم فیزیکی خود را بالا میبرد و در این جاده تلاش درس هایی را با ما به اشتراک میگذارد که نمیتوان از آنها چشم پوشی کرد. انیمه برای من بیشتر از اینکه درمورد داستان باشد درمورد این پیام ها و این تجربیات است که در قالبی نه چندان سخت به ما عرضه میکند. در حالت عادی هم میتوانیم بدانیم نه شمشیری آتشین است نه شیطانی وجود دارد بلکه این ها تمثیلی برای جاده موفقیت و تلاش ماست که باید آنها را پشت سربگذاریم.

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم فروردین ۱۴۰۲ ساعت 13:50 توسط پوریا  |