خیلی از آدمها

خیلی از آدمها باید اینطوری زندگیشان تمام شود، مثلا اینکه در آخرین روز مرگشان، حساب پس دهند، به شیوه بدی جان بدهند و بعد از آن بمیرند، آنقدر درد بکشند تا بدانند درد چیست... اما این ها تمامیشان برای مردم بیچاره رخ میدهد نه برای آنها که واقعا لیاقتشان اینگونه مردن است، اینکه همچو گوشتی در گوشه ای از خانه بیوفتی و چشم هایت در جمجمه ات بچرخند و بقیه بی آنکه متوجه تو شوند از کنارت رد شوند، انگار که جزئی از دیوار یا فرش یا هرچیز دیگری هستی که هیچ اهمیتی ندارد. در حالی که هیچ گناهی نداری، گناهت این است که تنها کمی با دیگران فرق داشتی، فرق داشتنت به این ختم میشد که خودت را آزار دهی به خاطر تنهاییت، به خاطر اینکه هیچ کس نیست برای اینکه همانند تو باشد، کمی غم داشته باشد و دوست نداشته باشد وقتی که غمگین است شادی را ببیند، دوست دارد همانقدر که در شادیش تلاش میکند آن را بزرگ کند و گسترده در غم هم همین تلاش را دوست دارد، غم را شاخ و برگ میدهد و در آن میوه شیرینی بدست می آورد و آن تصمیم است، کارهاییست که انجام میدهد.

+ادامه مطلب را بخوانید...