یادداشتی بر فیلم "دختر" (Daughter)

 

فیلم های سال نود و چهار بسیار زیبا بودند حال که فکر میکنم یکی از سال های خوب سینمای ایران بوده است. چندی پیش بعد از مدت ها که این فیلم را کنار گذاشته بودم نگاه کردم. فیلمی بسیار دلنشین بود که در ادامه درمورد کمی و کاستی های آن نیز بحث میکنیم.

فیلم "دختر" به کارگردانی و تهیه کنندگی "رضا میرکریمی" و نویسندگی"مهران کاشانی" در سال 1394 تولید شد. این فیلم که در جشنواره های متعدد خارج از کشور جایزه های بسیاری برد در داخل هم برنده جایزه بهترین موسیقی به طور مشترک با فیلم "امکان مینا" شد.

"رضا میر کریمی" از جمله کارگردان های خوب کشور ما هستند که بسیار به او توجه نشده است با توجه به فیلم های اندکی که ساخته است اما فیلم های بسیار زیبایی هستند، از جمله این فیلم ها میتوان به فیلم زیبای "یک حبه قند" اشاره کرد که تصویر یک خانواده سنتی یزدی را به زیبایی به تصویر میکشد یا فیلم "خیلی دور خیلی نزدیک" فیلمی با بازی زیبای مسعود رایگان که داستانی بسیاری گیرا داشت که نامزد و برنده بسیاری از جوایز جشنواره های داخلی و خارجی شد. گرچه در ویکی پدیا خواندم که یک بار هم نامزد جایزه اسکار قسمت بهترین فیلم خارجی زبان شده اند که این فیلم تحریم شد.
این بار رضا میرکریمی همچو دیگر فیلم های خودش به سراغ یک خانواده در جنوب کشور میرود، باید نکته ای را اینجا بگویم که بسیار جالب است که فیلم های آقای "میرکریمی" محدود به یک منطقه نیست، شاید از بازیگران بومی آن منطقه استفاده نکند اما بسیار جالب است که در نقاط مختلف فیلم ساخته است، حال به سراغ یک خانواده در جنوب کشور میرود، خانواده ای کوچک با دو دختر که روز خاستگاری دختر اول، دختر دوم یعنی ستاره با دوستان خود در تهران قرار دارد اما با نارضایتی پدر همراه میشود و این باعث میشود که دختر خود اختیارش را در دست بگیرد و تنها به تهران برود...

همیشه یکی از داستان های پر شوری که این روزها نویسندگان به آن توجه میکنند تقابل دو نسل قدیم و جدید هستند، نسلی که با آزادی های بسیاری همراه بوده اند و حال وقتی ناامنی ها و حوادث و اتفاقات جامعه جدید و مدرن را میبیند بسیار با آنها ناآشنا هستند. عدم اطمینان دو نسل بهم هستند، نسل قدیم به نسل جدید نسبت به ایده ها و توانایی هایش شک دارد و نسل جدید نسب به قدیم به نداشتن باور به آنها گله مند هستند.
داستان بسیار ساده است، دختر گیر میوفتد، بعد از تمامی خوشگذرانی هایی که با دوستان خود میکند، گیر می افتد. کمی درمورد جمعی که ستاره در آن بود حرف میزنیم، عقاید و فکرهای نسل جوان که در این محور میچرخد، افکاری به دور از واقعیت، میان برهایی برای عشق، پولدار شدن و رسید به آرزوهای خود، خوشگذرانی های افراطی، حرف هایی که نشان از سبک سر بودن آنها بود، آنها نمیدانستند به دنبال چه هستند، آنها گمشده های دنیایی هستند که برق هرچیزی چشم هایشان را به سمت خود جلب میکند. بعد از این جمع کوچک و شاد کارهایی که در خیابان میکنند، شاید در اینجا نویسنده میخواهد مهر تایید خود را به سبک سری نسل جوان بزند، بگوید که آنها نمیدانند چطور خوش باشند، با جانشان بازی میکنند تا بگویند که میتوان شاد بود در حالی که شاد بودن چیز دیگریست، آنها آزادی را در چیزهایی پست میبنند در حالی که آزادی یعنی پر گشودن ذهن به آنسوی مرزهای بسته. ستاره نماینده نسلی است که این روزها بسیار هستند، هر روزه در خیابان در دانشگاه ها و در بسیاری از جاهای دیگر میبینیم. نسلی پر از دغدغه و نسلی پر از تاریکی در آینده شان.

در مقابل مردی میبینیم که ساعت بسیاری را به کار خود اختصاص میدهد، مردی که در کار خود موفق است، مردی که ابهت مردان قدیمی را دارد اما در پشت تمامی این چهره خشن یک کودک است که رشد نیافته است. مردی است بسیار ساکت و کم رو، شاید باید گفت بسیاری از مردهایی که در شغل خود به موفقیت های بسیاری دست پیدا کرده اند زندگی خصوصیشان همیشه دارای تنش بوده است. نتوانسته اند ارتباطی خوب با فرزندان خود برقرار کند و دردهایشان را خوب تشخیص دهد. با همسران خود نمیتوانند صمیمی حرف بزنند و نگاه اعضای خانواده به آنها چون شخصی است که باید از او ترسید. اما در طول داستان احمد به اشتاباهات خود پی میبرد به سرنگون کردن زندگی خواهرش که با خودخواهی حتی دنبال او در این دیار نرفته است.
کمی توضیح درمورد فروغ خواهر احمد بدهیم که نماینده آدم هایست که خواسته اند زندگی کنند حتی با اشتباهات خودشان و این امر باعث شده است که او طرد شود از تمامی خانواده.

بقیه فیلم کلیشه ای بیش نیست، کش و قوس های الکیست برای طولانی کردن فیلم و گاهی بسیار حوصله سربر میشود. اما پیام فیلم در تمامی قسمت های فیلم نهفته است اما نکته منفی این فیلم همین کش و قوس های اضافه فیلم است.

برچسب‌ها: دست نوشته, یادداشتی بر فیلم دختر, فیلم دختر, نقد فیلم, رضا میرکریمی زندگی ساده پوریا...