یادداشتی بر فیلم "زیر سقف دودی" (Under the Smoky Roof)

فیلم های ایرانی جدیدا به سوی بیان حقایق پیش رفته اند، البته باید گفت که فیلم های خوب هنوز بسیار اندک هستند و از بین چندین فیلم میتوان انگشت شمار نام برد.

"زیر سقف دودی" فیلمی به کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی خانوم "پوران درخشنده" است که در سال 1395 اکران شد. این فیلم که در جشنواره سیمرغ بلورین برنده دو جایزه بهترین بازیگر زن (مریلا زارعی) و بهترین چهره پردازی (ایمان امیدواری) را از آن خود کرد.

داستان فیلم درمورد یک خانواده ایرانیست که پدر خانواده کارخانه دار است به دور از چشم زن خود در ارتباط مخفی ست...

شاید خیلی از ما وقتی که داستان این فیلم را می مخوانیم با خود بگوییم که داستان این فیلم هم همانند دیگر فیلم هاست اما به نظر من چیزی دیگر در میان این فیلم میتوان دریافت. زندگی وجه های زیادی دارد که باید هر کدام با یک فیلم نشان داد چرا که روابط انسانی بسیار بزرگ است.
شاید فیلم "زیر سقف دودی" را بتوان در یک کلمه توصیف کرد: " بی توجهی". این کلمه در بسیاری از زندگی های ما خالیست، در بسیاری از روابط ما جایش را به چیزهای بی ارزش داده است. توجه بسیار ساده بدست می آید اما اگر از دست رفت دیگر به سختی میتوان بدست آورد. در بسیاری از خانواده های ایرانی در آنچه فیلم نشان میدهد و همگی ما آن ها را دیده ایم، زن و مرد کمی که از زندگی مشترکشان گذشت دیگر حال و هوای عشقی که قبلا در سر داشتند را فراموش میکنند.
بسیاری از افراد را میشناسم که اگر میخواهند ازدواج را توصیف کنند میگویند که بهترین مرحله ازدواج نامزدی است، اما به نظرم یکی از سخت ترین مرحله های ازدواج است چرا که در آن شناخت بدست می آید و در کنار شناخت باید آنچه در زندگی میخواهیم به آن دست بیاوریم به یکدیگر بگوییم. اما از آن غافل میشویم. بسیاری از مشکلات زندگی از سر بی اطلاعی از هدف زندگی یکدیگر است. بسیاری از ما زندگی میکنیم به امید اینکه زندگی برای ما سرنوشتی رقم بزند و ما فقط آن را ورق میزنیم. اما باید قبول کنیم که همیشه اینگونه نیستیم و زندگی قبل از ازدواجمان شاید اینگونه بود اما بعد از اینکه ازدواج میکنیم خودمان را در آینه همسرمان میشناسیم و این امر غیر قابل گریز است. اگر جز افرادی باشیم که کمی درمورد خود و رفتارمان فکر کنیم و به طور بی طرفانه به آن نگاه کنیم در میابیم که رفتار های خوب و بد بسیاری داریم، زندگی صحنه تغییر است که در هر لحطه باید تغییر کرد. همیشه وقتی میخواهم آدمی را نگاه کنم قبل از آن به طبیعت نگاه میکنم که همیشه در حال تغییر است و فقط ما تغییرات بزرگ طبیعت یعنی تغییر فصل ها را شاهد هستیم.
ما زندگی را بسیار ساده گرفته ایم، سعی میکنیم تصمیم های خود را بعدا بگیریم، وقتی که میخواهیم برای شناخت یکدیگر بگذاریم سعی میکنیم انتقاد کردن و شکستن دل ها را به وقتی دیگر موکول کنیم در حالی که در بسیاری از جاهای زندگی باید حرف زد و انتقاد کرد، این هنر ماست که چه کلماتی را باید انتخاب کنیم که طرف مقابلمان ناراحت نشود.
بعد از ازدواج کم کم به سوی بیخیالی از یکدیگر میرویم، دیگر نیازی نمیبینیم که بنشینیم و باهم حرف بزنیم، آنقدر خودمان را درگیر کار و زندگی میکنیم که دیگر فقط در کنار یکدیگر هستیم به جای آنکه با یکدیگر زندگی کنیم. شاید واقعا در گیر زندگی نیستیم شاید باید کلمه ای دیگر آورد شاید ما درگیر مردن هستیم چرا که در دم مردن دیگر بی کلام فقط دست و پا میزنیم. و در این بین فقط کودکی مظلوم را فدای ندانم کاری خود و هوس های لحظه ای خود میکنیم...
در این فیلم مرد خانه به بدنبال روش های موقت برای فرار از آنچه که در خانه است، تن به رابطه ای نامشروع داده است و در این رابطه نه تنها فرزند و خانواده خود را تحت شعاع قرار داده است بلکه، با شخصی دیگر هم بازی میکند و دل خوش به این رابطه کرده است.
زن در این زندگی که خانه را برای خود زندان کرده است و از غمی که در دل دارد به هیچ کس نمیگوید دچار فشار عصبی و روانی که منتهی به افسردگی است شده است. نه شوهر و نه پسر اهمیتی به مقام بزرگ او میگذارند و هر کس به اندازه خودش به او زخم زبان میزند.
پسر که در بین این دو دچار مشکلات رفتاری شده است. او احترامی نه برای پدر و نه برای مادر قائل است چرا که هیچ وقت در بین مادر و پدر احترامی نبوده است و با یک کلمه دعوا شده بود. او در رابطه ای که با دختری دارد دقیقا کاری را میکند که دیده است. او معذرت خواهی بلد نیست چرا که فکر میکند تمام دنیا بر روی پول میچرخد و میتوان با پول به همه چیز دست یافت.

در این فیلم میتوان دید که زوجی که بهم یک بی توجهی ساده می کنند، مسیر های تربیتی متفاوتی را پیش میگیرند چگونه بسیاری افراد را همراه با خود به تباهی میکشند و باعث مشکلات روحی و روانی برایشان میشود.

+ نوشته شده در چهارشنبه نوزدهم اردیبهشت ۱۳۹۷ ساعت 17:57 توسط پوریا  |